Metod rekultywacji zbiorników wodnych jest kilka, ale wszystkie mają ten sam cel – poprawa jakości wód i osadów dennych, a wraz z nią – przywrócenie zbiornikom wodnym utracone walory gospodarcze, sportowe, turystyczne i rekreacyjne.
Rekultywacja polega głównie na ograniczeniu przyczyn i skutków nadmiernej eutrofizacji zbiorników wodnych poprzez redukcję:
- dopływu zewnętrznych zanieczyszczeń (biogenów),
- nadmiernej biomasy fitoplanktonu,
- niekorzystnych cech eutrofizacji wód i osadów dennych.
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/07/sight-seeing-44.png)
Poprawa stanu
ekosystemów jeziornych
Usuwanie i dezaktywacja
biogenów
Metody rekultywacji jezior
W Polsce, w ramach rekultywacji wód, najczęściej stosuje się:
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/1.png)
SELEKTYWNE USUWANIE WÓD HYPOLIMNIONU
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/2.png)
SZTUCZNE NAPOWIETRZANIE JEZIOR
Ponadto zaprzestanie napowietrzania powoduje bardzo szybkie pogorszenie się jakości ekologicznej zbiornika do stanu pierwotnego.
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/3.png)
USUWANIE OSADÓW DENNYCH (BAGROWANIE)
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/4.png)
INAKTYWACJA FOSFORU
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/formy-fosforu-w-wodzie-jezior-2a.jpg)
Ponadto związki aluminium powodują skażenie toksyczne środowiska. Aluminium jest szkodliwe nie tylko dla wielu organizmów wodnych (bakterie, ryby), ale również dla użytkowników stawów i jezior (ludzi i zwierząt). Koagulantem do inaktywacji fosforu jest m.in. opatentowany w Australii (w 1998 r.) preparat Phoslock bazujący na naturalnej glince kaolinicie wzbogaconej w lantan oraz preparat mineralny PhosSorb. Połączenie fosforu mineralnego z lantanem jest bardzo trwałe i nie zależy od stopnia natlenienia środowiska. Warto podkreślić, że inaktywacja fosforu jako główna i jedyna metoda rekultywacji jest mało przydatna w jeziorach. Koagulant może zneutralizować tylko fosfor mineralny, podczas gdy fosfor zawarty w związkach organicznych nie zostanie zablokowany – ponownie uwolni się do wody stanie się powodem wzrostu biomasy fitoplanktonu.
![](https://serwer1667402.home.pl/biorem/wp-content/uploads/2019/08/5.png)
METODY BIOLOGICZNE
Wykorzystują naturalne interakcje międzygatunkowe oraz ekologiczne prawa, zgodnie z którymi funkcjonują ekosystemy wodne. Dzięki temu są mało inwazyjne i dają długotrwały efekt końcowy. Wymagają jednak dłuższego czasu stosowania, profesjonalnej wiedzy i ciągłej kontroli. Raczej nie powinny być stosowane jako samodzielne metody rekultywacji wód, ponieważ mogą jedynie wspomagać efekt zastosowania innej technologii rekultywacji zbiornika wodnego i wydłużyć jej pozytywne działanie. Do biologicznych metod rekultywacji wód zalicza się:
- bioremediację mikrobiologiczną (wykorzystywanie naturalnych właściwości specjalnych szczepów bakterii w procesie rozkładu materii organicznej),
- biomanipulację (zmiana struktury gatunkowej ryb w zbiorniku: eliminacja ryb planktonożernych; zarybienie drapieżnymi gatunkami; introdukcja gatunków obcych),
- biofiltrację (stosowanie struktur biologicznych o dużej filtracji zawiesiny lub dużej powierzchni czynnej porośniętej peryfitonem i biofilmami, które asymilują biogeny z wody),
- fitoremediację (wykorzystywanie roślin wyższych w procesie oczyszczania wód), stosowanie naturalnych antyglonowych właściwości słomy jęczmiennej (zapory balotowe).